Uyandığımda.. Ölmüştüm..

Bu şehir girdab gülüm
Girdab ta mehtab gülüm
Feleğin bir suyu var
Su değil kezzap gülüm

Alkol ikindisinde değil,
Sabahındayım..

İzmir beni özlemiş, ben İzmir'i..
Ben "onları" özlemişim, "onlar" beni..
Ben kaldırımları özlemişim, kaldırımlar beni..

Sahi biz içmeye başladığımızda sokaklar doluydu..
Caddeler..
İnsanlar..

Az önce dönerken baktım kimse kalmamış..

"Bu şehir girdap gülüm"..
Evet içimden geçti dönerken birden bu şarkı..

Sonra şarkı çaldı,
Ben boş İzmir sokaklarına baktım..

Sonra Şarkı çaldı
Ben İzmir sokaklarında ağladım..

Sonra şarkı çaldı..
Uyandım..


Uyanmak ki,
Ölümden uyanır gibi..

Oysa ben, ölürken uyandım..
Öldüm ve uyandım..

Uyandım..
Mutluyum..

Alkol ikindisi değil bu,
Kaldırımları,
Şehri,
İnsanları,

Alkol kokan gecelere..
ve sabahlara..

Yeniden "merhaba"..

Öldüm de, uyandım..
Mutluyum..

Hatta, uyandığımda..
Ölmüştüm..

Ölmüştüm belki ama,
Uyanmıştım da..

O sersefil, bayat, yalancı, aşşağılık, düzenbaz gecelerden uyandım..
Şimdi taptaze "sonbahar" koklayacağım her gece..

Bakmayın öldüğüme..
Ben aslında..

Uyandım..

Sezidin harcı zulüm
Yiğidin burcu ölüm
Feleğe dayandım gülüm
Öldüm de uyandım gülüm
Öldüm de uyandım