Eylül'e isyan gibi..

Güneşte kavruluruz kıraç topraklar gibi
Hazanda savruluruz serseri yapraklar gibi
Yalnızlığı yaşarız geride kalan gibi
Düşer düşer kalkarız her Eylül' e isyan gibi.

Adımlarım yavaşlıyor..
Adımlarım yavaşladıkça gözlerim daha bir seçici oluyor..

Bakıyorum etrafıma..

Kuruyan yapraklar..
Evet evet, kurumaya başlayan ve kendini ağacından, aşağıya atan yaprakların sayısı artmaya başladı..

Ağustos'u uğurluyoruz,
Kuruyan her bir yaprakla beraber..

Eylül..
Ah Eylül..

Dayandın yine kapımıza...
Yine "çirkin bir sarı"ya dönüştereceksin doğayı...

Ah Eylül..
Yağmuru anımsatan sonbahar ayı..
Gerçi artık yağmurun da kalmadı..

Yaz ayının katilisin Eylül..
Doğanın katli, seninle başlıyor..
Dudaklara ise, bir sonbahar şarkısı düşüyor seninle..

Ah Eylül..
Sen bir katilsin..

Yinede, bu sefer heveslenme..
Bak, etrafta sararmış yapraklar birikse de,
Yolun sonu "mavi"ye çıkıyor..

İçimizdeki "Aşk" ateşini "çirkin sarı" yapamayacaksın Eylül..
İçimizdeki güzellikleri sarartamayacaksın...

Biz yine seveceğiz..
Biz yine "mavil"liklere yürüyeceğiz..
Biz yine "Aşık" olacağız..
El ele olacağız..
Doyasıya sevişeceğiz...
Doyasıya yorulacağız..
Doyasıya "mutlu" kalacağız...

Sana,
Eylül'e isyan gibi..