Kral Çıplakmış..

Hikaye tutmadı
Ahali yutmadı
Çocuklar kutlandı
Dediler kral meğer çıplakmış
Dediler tören değil tuzakmış

Hemen hemen herkesin başına gelir herhalde..

Ortada bir oyun vardır,
Oyuncular..

Hep beklersiniz nasıl biteceğini..

Gerçeği bilirsiniz aslında..
Ama dillendiremezsiniz..

Mükemmel oyuncular arasındasınızdır..
Herkes susar..

Seyredersiniz..

Oyunun bir parçası bile olursunuz sonra..

Lakin günün birinde,
Bir çocuk,
Başını uzatır kalabalıkların arasından..

"Anne.. Bakk, Kral Çıplak" der birden..

Halbuki, kral çıplaktı zaten..
Ama kimse dillendirememişti..

İşte..
Bugün bir çocuk oldum..
Bağırıyorum..

"Kral Çıplak..." diye..


Oyunu bozdum..
Evet..
Şimdi gerçekten mutluyum...

Hadi okuyucu..
Varsa seninde canını sıkan bir "oyun"..
Korkma,
Durma,
Bağır..
Bağır "Kral Çıplak" diye..

Uzun kısa bir öykü bu
Sıradan sessiz bir film gibi
Görevim anlatmak oldu
Akıtmak bendeki zehiri
Yıllar önce bir genç vardı
Yüreğini yakan bir sevda
Her şey böyle başladı
Işıklar sönük kaldı
Tutunmuştu... Köşe başı
Kalmamıştı açık kapı
Kaçtı durdu yıllar boyu
Her şey böyle başladı
Sonra bakmış dünya yokmuş
Umutları göçmüş gitmiş
Parasızlık yalan sarmış
Çareyi kaçmakta bulmuş
Küçük çarklar büyük çarklar
Birbirinden ne anlar
Döner durur zevke dalar
Yeni dişliler arar
Kendi oldu işte dişli
Bilmediği yola girdi
Gördü bütün gerçekleri
Sustu, durdu, herkes gibi
Şehir heyecanını aldı
Bunuda kendinden yaptı
Beyaz saçlar gözler söndü
Düşündeki düşte kaldı
Haluk uzak kendine
Kalmamış derman derdine
Yok sorunum mükemmelim
Desede inanma sözüne
Kral nerde diye sorma
Sende, bende, bizde, onda
Çıplak diyen kral olur
Taç giyen oturur tahtına
Patron burda, köyde ağa
Evde koca, okulda hoca
Dayı, baba, abi, ana
Kral vardır her tarafta
Krallıklar ülkesinde
Doldurur seven kesesini
Tolga görür kaybedeni
Ne zaman baksa aynaya
İtaat et biz kralız
Toz kondurma kendimize
Aslında yok terzi bile
Giysileri biz yaparız.