seni en çok..

gök gürülderken uyandığımda yüzüm hep güler benim,
dışarıya yağmur,
çünkü,
dışarıya hayat yağıyordur..

seni en çok,
o yağmurlarda yalnız yürürken düşüneceğim.
eline verip biletini, getireceğim aklıma.

seni en çok,
o ıslak kaldırımlarda adımlarımı atarken düşleyeceğim,
o an nerede ve nasıl adım attığını mesela.

bir belediye otobüsü gürültüsünde,
"yaşlıya" yer vermişken en saygılısından bir çocuk,
işte o belediye otobüsünde,
işte o koltukta otururken düşüneceğim seni en çok..
o an, hangi yollarda olduğunu merak ederek.

kulaklarıma taktığım kulaklıklarla düşüneceğim seni en çok,
"kimbilir şimdi ne dinliyordur" diye..

seni en çok,
denizin mavisinde düşüneceğim,
teninde halen eskisi gibi mi duruyor diye su kabarcıkları.

seni en çok,
gittiğim bir sinemada,
içtiğim bir kahvede,
ettiğim bir kavgada düşüneceğim..

o an ne yaşıyorsam zamanı durdurup,
düşüneceğim..
en çok seni..

gökyüzünün mavisine bakarken,
gözlerine bakar gibi
seni en çok bir mavi'de düşüneceğim..

içimdeki haylaz çocukta,
gece oturduğumda baktığım yıldızlarda,
seni en çok işte o yaldızlı gecelerde düşüneceğim..

iskelenin ucunda,
ya da yattığım şezlongun boş olan yan tarafında..
seni işte orada en çok ta dalga sesleriyle düşüneceğim..

seni en çok,
en çok seni..

ve sanırım çokça seni..

düşüneceğim..