varmış.. yokmuş..

İzmir'in kaldırımları..
Biraz güneş,
Biraz aşk,
Biraz umut,
Biraz gözyaşı kokuyordu..

Yine'de,
Uzaklarda, kaldırımların üzerinde yürümüş
Nice orospu'nun kokusu sinmiş..
"Umut" diye kokladığım kaldırımlara...

Dahası,
Bu çirkin kokuda,
"Aşk" bile kirleniyor..

Ve, artık dönmek gerek dedi adam..
Dönmek..
Çünkü,
Ortalık, iğrenç kokuyor..
Midem bulanıyor..

Şimdi hemen,
Denizinde arınmak gerek..
Mavisinde,

Bu pis kokudan,
Arınmak gerek..

Yalanmış hepsi yalan
Sevmek diye bir şey varmış
Sevmek diye bir şey yokmuş

Yaşadım bir kaç bin yıl
Acılara tutunarak
Acı çekmek özgürlükse

Galiba yeterince özgürüm..

h.h.k.