Psikopat..

Benimle ilgili genel kanıları vardır insanların..

Mesela telefonda veya yüzyüze konuşurken özellikle "güzel" türkçe konuşmamdan dolayı sempati oluşur.
Hadi tamam ki, ses tonumla birleştiği zaman da bu "güzel" türkçeyi, hani ne diyeyim ki, evet vurgulu olabiliyor.

Burada ilk kez tanıştığım insanlar bile "ne güzel kullanıyorsunuz türkçeyi" diye övgü ediyorlar.

Lakin şöyle de bir durum var.

Nezaketli konuşan, davranan insanları "yumuşak" görürler.. Bu yumuşaklık elbette ki kötü anlamda değil..

Geçen gün yine yeni tanıştığım eski "dayı"lardan biriyle şöyle olmuştu..

-Bir abi: Ya üstadım, sana hayranım, ne kadar güzel konuşuyorsun. Çok naziksin. Bak burada herkes bunu dillendiriyor. Biz iki kelimeyi yanyana getiremiyoruz.

-Ben: Estağfurullah üstadım. Aslında psikopatın önde gideniyimdir.

Gülüşmeler(İnanmıyor bana)

Evet evet, işin doğası gereği, güzel konuşan adamlar efendi olur..
Bende efendinin önde gideniyim.. Buraya kadar normal.
Nezaket hayatımın en önemli parçasıdır..

Ama herkese olur ya,
Bazen çıldırırsınız..
İçinizden bir psikopat çıkar..

İşte bende feci çıkıyor..
Kimse benden bu denli iyi bir psikopat çıktığını tahmin edemediği için hep 1-0 önde başlıyorum..
Nezaketim, efendiliğim kadar, psikopatlığımıda severim..
Gerçi şu sıralar yine çığrımdan çıkarmaya çalışanlar olmuyor değil ama..
Madem hergün deniz, plaj, tatil ortamı, bekliyorum sadece..

Neyse konuma döneyim..

Dün gece yarısından sonra,
Sabaha karşı hatta..
Çünkü ezan okunuyordu..

Ve bir psikopat "kadın" gördüm..

Demek, psikopatın dişi'sinden korkulurmuş arkadaş..

Hayatımda ilk defa,
"korktum"..