Ben, şimdi biraz Truva..

Kendimi bütünleştirdiğim mitolojik ve
Bir o kadar "kurnazlıklara" yenilmiş güzel şehir..

Döneminde,
Egenin, Akdenizin en güzel şehri..
Truva..

Ne zaman aklıma düşsen sen truva,
Şu dizeler çınlatır kulağımı..

Bahçe kapisindan sızdılar
Aralık kalmış neresi varsa hayatımın
Bünyede bastirilmamış ne kadar isyan varsa ordan..

Aşk'a ve kurnaz oyunlara yenilmiş güzel şehir..

Ne zaman yolum düşse o taraflara,
Her fırsatta uğrayıp
Havasını, çiçeklerini koklarım.


Dokunurum o günlerden kalan taştan ibaret kalıntılarına.

Aşk'ı anımsatır bana dokunuşlarım.
Baharı,
Yıllar boyu süren göğüs göğüse savaşları..

Bilek bilğe yenilmemeyi anımsatır bana,
Yenilmek ise sadece kurnazlıklarla..

Öyle ya,
Aşk için çıktı bu kavga..
Eğilmedi Hector, Paris ve Kral Priamos..

Ama bilemediler,
Tahmin edemediler düşmanın bu kadar kurnaz olacağını..

Düşman sızmıştı içeri..
Sonrası harabe, yangınlar ve yitik bir şehir..
Acı ve gözyaşı hatta..

Ben ise, Truva'dan uzaklaştırılmış
Daha güney denizlerde,
Sadece bir Truvalı..

Bugün denize baktım,
Baktım ve düşündüm..

Bunca oyun hile ve hurda,
Güzelim şehri yıktı da,
Aşk'ı yenebildimi acaba..


Harap edilmiş taş duvarlar,
Kan dökülmüş topraklar,
ve kirli bir savaşa rağmen..


Ben Ege'nin biraz güneyinde bir Truva'lı,
Ben, şimdi biraz Truva hatta..
Yüreğimde,
oyunlara,
alçaklıklara,
çirkinlikliklere
yenilmemiş bir "aşk"la,

Hâlâ dimdik ayakta..