Kölem ol..

2005 yılına döndüm bugün..
O yıllardan kalan harddiskimin içinde
"İrem" insanının sesini duyunca pek mutlu oldum..
Daha, profesyonel albüm çıkarmamıştı..

Yanılmıyorsam ilk internet yıldızımız olmuştu şu fon'daki şarkıyla..

O yıllarda bir alkol firmasının ege-akdeniz bolge yöneticisi idim.

Düşünüyorum da, bir insan daha neler isteyebilir ki diyebileceğiniz her türlü şeye sahiptim.
Son model araçlar..
Sınırsız uçak seyahati..
Sınırsız kişisel harcamalar..
Sınırsız ultra lüks oteller..
Sınırsız telefon görüşmesi..
Sınırsız mobil internet..

Anlayacağınız bir insan daha ne isteyebilirki diyebileceğiniz tür de..

İşte herşey vardı ama ne zaman kendimle yüz yüze gelsem bir yol üzerinde seyahatte olurdum..

Bir günde yüzlerce kilometre yol yapardım..

Herşey vardı hayatımda ama "insan"a dair hiç birşeyler yoktu..

Yani düzenli bir hayat yoktu..
Düzenli ilişkiler yoktu..
Düzenli sevgililerde olmadı..

Şimdi o günlere göre çok mutluyum..
Kendimi zincirlerini kırmış bir "insan" gibi hissediyorum..
Rastgele, neyi istersem onu yaşıyorum..
Gelişine..

İnsanın şartlar ne kadar cezbedici olursa olsun..
Özgür olması en güzeli..
Para mutluluk getrimiyor her zaman..
Özgürlük te getirmiyor.. Aşk'ta..
Biliyorum.. Yaşadım..
Çünkü öyle bir hayat içine düşmüştüm ki, en son gözümü açtığımda sabahın 5'inde bir otobanda..
Arabayı ve parçalarını farklı yerlerde görerek uyanmıştım o kabustan..

Her "şer"de bir hayır var derler ya..
Tam öyle bişey benimkisi..
Mutsuz ve yoldan çıkmış bir insan,
Bir kaza..
Bir uyanış..

Hep bir yol üzerinde..
Susmayan telefonlar..
Kulağımda özlem şarkıları ile ilerlerken..
Bu uyanışı hayal ediyordum..
Aşk'ı..

Hep özgür olmayı düşünüyordum..
Şimdi.. Özgürüm..

Şimdi İrem yine fon'da bunu söylüyor o günlere nispet eder gibi..

Kölem ol..

Evet artık köle olabilirim..
Mazeretim yok..

Aşk'a..