uyan artık..

sıcak bir ev özlemişim ..

sıcak bir yemek, 

sıcacık bir yatakta unutturan öpücükler. 

çıkmışım bir dalgadan, vurmuşum sokaklara

....

sonra kendimi atmışım sokaklara.

daha günün ışığı bile yok.

doğmamış,

doğamamış güneş.

gökyüzü titrek ve tedirgin bir çocuk gibi.

güneşi istiyor artık karanlık.

sahi normalde bu tıklım tıklım olan caddeler neden boş?

uyuyor mu tüm insanlar?

nereye kayboldular?

kalkın artık ayağa.

uyanın.

yalnızım ve korkuyorum.

korkuyor ve titriyorum.
az önce dokunduğum kadının tenindeki titreme gibi sanki.

kendi kendime sorular soruyorum sonra.

derdin ne?
sorun ne?
neden mutlu değilsin?
neden herkes gibi sahte gülücükler savurmuyorsun etrafa?

oysaki az önce bir kadın,
tenine yaslandığım kadın,
orgazm sigaramı yatağında içtiğim kadın,
"sana aşık oluyorum galiba" demişti ya?

boş sokaklarda yürürken boş taksileri bilerek es geçiyorum sanki.
biraz daha tadını çıkarmak istiyorum gecenin sabaha direnişinin.

gece direniyor.
ben direniyorum..

öyle boş boş,
boş sokaklarda yürürken..

sonra bir an kendimi yokladım.
aşk varmı? diye,
hani iyi de bende var mı? diye.
arandım, tarandım,
yokladım kendimi.
bulamadım.
yoktu yine..

kandırma dedim kendime; 

- kandırma kendini.

-kandırma artık.

ve umut edip durma artık.

aşk yok artık.

uyan be adam!

sabah oldu!

uyan!