bir bilsen.. ben gidemedim..

oysaki,
ben gitmeyi çok sevdim en gidilesi havalarda..
bazen günışığı, bazen karanlık, bazen sırılsıklam yağmurlarda..

gidilmesi gereken odalarda kalmayı hiç ama hiç sevmedim..
o yüzdendi hep gidişim..

doğdum, büyüdüm, doydum..
aşık olum, şehvet doldum, sevdim ama..
sıkça da gittim..
arkama bir an bile dönüp bakmadan gittim..

çok ça seni seviyorum dedim hayatımda,
daha çoğunu da duydum..

"senin için ölürüm" bile demedim,
çünkü yalandı bu cümle ve ölmeyecektim..
zaten bunu bana diyenler ölmediler de..
yine de aşk'lar insana ne güzel sözler yazdırıyor değil mi,
ne güzel notalar yazdırıyor,
ne güzel yalanlar soyletiyor bazen..
oysaki aşk'lar bitiyor,
kalanlar sadece notalar, şarkılar oluyor..
bir de, sadece hatırlanası tarafından anılar..

bak yine de, mutluyum,
en azından mutluluk rolleriyle oscar'a aday oluyorum..

tenim deniz kokuyor şimdi,
ve yine su'yla sevişiyorum..

tanrı adaletli davranmıyor hiç,
ya da bizde bir sorun var hep..
çünkü vuran, hep acımasızca vuruyor..
ne dersin?
yoksa sorun bizde mi?

ben şanslı olmadım pek,
ve hiç kimseye,

"bir bilsen, senden gidemedim.."

demedim,

diyemedim.
keşke diyebilseydim..

bak yalnızım ve hatırladığım tek şey,

"hep gittim.."

bak..
yine,
gittim.


(bu güzel şarkıyı yazıp dillendirdiği için simge'ye, resim için bana teşekkür ederim)