günaydın, gülümse..

tam da, "sabah çıkmaz" denilen sabahlardan çıkmıştım..
ya da, "sabahı görmez" denilen sabahları görmüştüm..

yine güzeldi,
her zamanki gibi..
soğuk bir kış günü de olsa,
bunca soğuğun, bunca kara bulutun üstünde sarı bir güneş ve mavi bir gökyüzü olduğunu bilmek..

güzeldi..

sonra,
artık adının baş harfi bile geçmeyen,
eski sevgililerim..
sabah'ın o serinliğinde kalkmaktansa,
işi gücü umursamayıp,
sıcacık ve hiç te masum olmayan sevişmeleri seçtiğim sabah saatleri..

yine sabahları, çıkmadan evden,
kravatımı, gömleğimi düzelten kadınlar..

sabahlar..

sonra annemin, geceden çıktığım yolların sabahında,
benden haber almak için aradığı telefonlar..

çayın en dem hali..
kahvenin en güzeli..

yaptığım en güzel kahvelerin saatleri sabaha vurmuştur hep..
çay'ında,
hazırladığım kahvaltıların da..

hayatın muhasebesini daha bir yapabilmişimdir
bu loş ve sessiz sabahlarda..
daha bir içten teşekkür etmişimdir içimden kimisine,
daha da kötü küfürler savurmuşumdur hakedene..

sonra aynaya dönüp bakmışımdır yüzümü her yıkadığımda..
sabahların o çekilmez uykusuzluk halinde,
su'yu en soğuk haliyle yüzüme çarptırdıktan sonra
kendime emrederdim hep..

"gülümse.."

ve sonrasında da iyi dilekler..

"günaydın.."

gerçi, günümün aydığı sayı hayli düşük olsa da,
adettendir işte..

"günaydın"..



.