Hadi baba, gene yap..

Bugün geldi de aklıma..

Yamulmuyorsam
1980 yazıydı..
3 yaşındaydım..

Yine aylardan şu an ki gibi ağustos idi..

Erdek, şeker fabrikası kampı'nın iskelesiydi..
Babam bir deniz simidinin üzerine koymuş beni, çevremde dalıyor, oynuyordu benimle..

Hatırladığım tek şey, bir ara babamın dalgasından o simitten suyun içine düşüp kaybolduğum idi..
Öyle ki nasıl kayboldum sa, babam dalıp dalıp aramış ama bir kaç denemede bulamamış beni..

Sonra artık nasıl bir mayoysa donumdaki mayo parlaklığından görmüş ve çıkarmış su yüzüne beni..

Yıllardır babam bu olayı hayattaki en korktuğu olay olarak anlatacaktı..

Lakin bende hatırlıyorum hiç unutmadan..
Daha hayatla yüzleşmeden ölümün kıyısından dönmüşüm..

Ama bi terslik vardı..
O deniz beni neden içine çekmişti?
Yani hani suyun kaldırma kuvveti neredeydi de 3 yaşında bir çocuğu derinliklerine almak istemişti.

Neyse,
Bugün düşündüm de,
Bu hadise olduğunda babam kaç yaşındaysa bende o yaştayım şimdi..
Ayı ayına, yılı yılına belkide günü gününe..

Lakin simitten düşecek ve kurtaracağım, yüzme öğreteceğim bir çocuğum bile olmadı daha..
Yok yok, kısır felan değilim mazallah..
Henüz bir annesi olmadığı içindir olsa olsa..

Neydi o, oyle bişey vardı..
Çocuğum henüz portakal ağacında sanırım..

Bugün, o yıllara dönebilmeyi çok istedim..
Hani herşeyden bir haber, salak kıvamında yaşayabilmeyi..

Amma velakin sonra vazgeçtim..
Çünkü bu yaşadığımız hadisenin 1 ay sonrasında 80 ihtilali olacaktı ..
Tüm bireyleriyle bir ülke, çağlar öncesine geri dönecekti..
ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı..


Hadi baba gene yap..

İyi bir insan olmanın baba
Çok iyi olacağından söz ederdin ya
Hadi baba gene yap
Gene yap baba gene yap...