nefret'im..

sana bırakıyorum şimdi,
çiçeklerin en tazesini,
denizin en mavisini,
rüzgarın en temizi,
sevişmelerin en soluksuzunu,
en nefessizini..

giderken bende kalsın istedim,
öfkem,
küfürlerim,
karanlığım,
intikamım,
kinim,
nefret'im..

ah o nefret'im..
sevdam kadar büyük nefretim..
sevişmelerim kadar sıcak nefret'im..
soluk soluğa,
nefes nefese nefret'im..

sahi ben nefret ettim..
ben bazen çok nefret ettim..

atamadım içime,
satamadım birine..

nefret ettim bazen,
çok da güzel ettim be..

nefret ederek seviştim,
can acıttım,
canım acıdı bazen,
ama en az, sevişebildiğim kadar güzel,
yaktığım canlar kadar,
yanan canım kadar,
nefret ettim..

nefret ettiğim zamanlarda,
gülmeyi hiç mi hiç sevemedim..
öylece
ve sadece
astım suratımı ve,
nefret ettim..

acıdı canım..
çok acıdı bazen,
ama kimseye bişey soylemedim..
sadece nefret ettim..
çokça hatta,
nefret ettim...

karardı gözüm bazen,
intikam da istedim..
sonra hepsinden vazgeçtim..

bir gün nasıl olsa gülecektim..
hatta güldüm de sonra..
ama ben bazen,
gülerken de nefret ettim..

aslında kim ister ki nefret etmeyi,
ben doğuştan bilmiyordum,
alıştırıldım,
çok iyi öğrettiler nedret etmeyi..
ettirilmeyi.

sahi,
aşk'ım,
sevişmelerim,
gülümsemelerim,
pek istikrarlı olmuyor da,

istikrarlı olan tek şey,
nefret'im.

seviyorum onu,
çünkü o sadece benim,

nefret'im.